vrijdag 23 december 2016

Vakantieberichten 13, Naar de Victoria watervallen

We vertrekken op tijd om naar de Victoriawatervallen te gaan. We hebben een trip geboekt via de camping omdat met eigen vervoer Zimbabwe in en uit lastig schijnt te zijn. Daar hebben we niet zoveel zin in. De ervaring die we op doen met een georganiseerde trip maakt dat we heel blij zijn dat we deze keuze hebben gemaakt. Samen met twee Duitse families vangen we de trip aan. Bij de Botswaanse/Zimbabwaanse grens moeten we eerst uitschrijven uit Botswana. Dan worden we door niemandsland naar de grens met Zimbabwe gereden. Daar wacht ons een fraai staaltje bureaucratie. We moeten allemaal een formulier invullen met allerlei vragen. En we moeten allemaal $30 klaar hebben. Er zitten twee mannen naast elkaar in een loket. De één heeft net iets grotere epauletten op zijn overhemd dan de ander, zal dus ook wel net iets belangrijker zijn. Degene met de kleinste epauletten schrijft op een soort stickervellen dat wat wij op ons formulier hebben geschreven. We moeten on paspoort afgeven, met de $30,- erbij. De tweede controleert vervolgens of wat op de sticker is overgeschreven klopt met het formulier en wat er in ons paspoort staat.  Als dat zo is zet hij er een grote stempel op, en verdwijnt het geld in een metalen kistje. Nummer één moet dan nog weer zorgen voor een ontvangstbewijs van de 30,-. Je begrijpt natuurlijk dat het handmatig overschrijven van een formulier nogal wat tijd kost, en ook het schrijven van het ontvangstbewijs kost behoorlijk wat tijd. Meneer met de grote epauletten ergert zich aan de lange rij die achter ons aan het ontstaan is. Hij komt stampend zijn kantoor uit en checkt of wij de formulieren wel juist hebben ingevuld. Als dat niet naar ons zin is blaft hij ons toe en prikt met zijn vinger op de plekken die volgens hem leemtes laten zien. Dat het misschien sneller is om zijn collega te helpen met schrijven……. Het zal wel iets hiërarchisch zijn ;-)

Nadat we deze hobbel hebben genomen vertelt de gids ons dat een gedeelte van de groep moet overstappen in een ander busje. Onze chauffeur heeft een Zimbabwaanse auto en kenteken, hij kan zo Botswana in en uit zonder al te veel moeite. Andersom werkt het blijkbaar niet zo. De Botswaanse chauffeur keert bij de grens terug en de reizigers uit zijn auto moeten lopend de grens over en aan de andere kant wacht dan een Zimbabwaans busje. Een van de Duitse gezinnen zit over de twee busjes verdeeld en de ouders zijn toch wel enigszins bezorgd over deze gang van zaken. Gelukkig gaat het allemaal goed.

We reizen daarna vlot door naar Victoria Falls. We worden uitgeladen bij een parkeerplaats, en onze gids wijst met een vage handbeweging dat we aan het eind van de dag bij het Victoria Falls Hotel opgehaald zullen worden. We banen ons een weg tussen de souvenirs stalletjes door naar een uitkijkpunt waar ook een koffietentje zit. Daar hebben we nu wel zin in. Het uitzicht vanuit het restaurant op de meanderende rivier, en het pad dat hij heeft uitgesleten over de eeuwen in de rosten is fenomenaal. Na de koffie gaan we te voet naar de watervallen. Het is laagseizoen qua waterstand in de Zambezi, maar toch word je op sommige plaatsen behoorlijk nat van de mist van het opspattende water. Het is overweldigend om te zien, zelfs met deze lage waterstand. Een hele brede strook, meer dan 1700 meter(!) waarover het water naar beneden dondert. Prachtig!


We besluiten voordat we naar het hotel gaan lopen voor een lunch, nog naar de brug te lopen die Zimbabwe met Zambia verbindt. Vlakbij de brug zien we een mooie Afrikaanse moeder met haar kindje in een kleurrijke draagdoek. Even snel een plaatje schieten natuurlijk. Voordat we de brug op mogen moeten we daarvoor eerst een permit halen. Dat stelt echt niks voor, je krijgt een soort loterijbriefje.. zoals je die vroeger bij lokale loterijen kreeg. Dat moeten we laten zien bij de controlepost. Dan kunnen we naar de brug lopen. Midden op de brug is het zicht naar het verloop van de rivier prachtig. Van de watervallen zie je niet eens zo veel. Wel zien we het Victoria Falls Hotel al als een wit baken in de verte liggen. Daar wenden onze voeten zich vervolgens naar toe. Moeten we wel eerst weer ons bonnetje, eh sorry, permit, afgeven bij de post voor de brug.





Het Victoria Falls Hotel is een oud koloniaal gebouw uit 1904 en straalt nog steeds grandeur uit. Het publiek dat er op het terras zit, met uitzicht op het zeer glad geschoren grasveld. Is een mix van old chique en nouveau riche. We genieten van een heerlijke lunch en bewonderen ook nog even met een half oog de  prachtige hal. Erg fraai. Een ander soort Afrika. Dan is het tijd om naar de parkeerplaats te gaan om te wachten op onze chauffeur. Die brengt ons met opnieuw enig oponthoud bij de grens terug naar Senyati.